فسیل ها، بقایای جانوران و گیاهان باستانی و ردپاها یا اثرات به جا مانده از موجودات زنده از دوره های زمین شناسی گذشته یا اثرات به جا مانده از هر فعالیتشان هستند.
فسیلها روی همه قاره های زمین پیدا شده اند. لغت فسیل از لغت لاتین fossilis می آید که به معنی حفر کردن و کاوش کردن است. بیشتر لایه های فسیلی از سنگ های رسوبی به دست آمده اند. سنگ رسوبی سنگی است که از رسوباتی نظیر ماسه، گل و تکه های کوچک سنگ تشکیل شده است. پس از گذشت دوره های زمانی طولانی، این ذرات کوچک فشرده شده اند. اگر فسیلی در میان آنها باشد، این فسیل زیر لایه های بیشتر و بیشتری از رسوب دفن و در داخل سنگ های رسوبی فشرده شده است. لایه های زیرین قدیمی تر از لایه های بالایی هستند.
به عبارت دیگر در شرایطی، گیاهان و حیوانات مرده در زیر خاک دفن می شوند اما فاسد نمی شوند. آب به داخل خاک نفوذ می کند و مواد معدنی از قبیل آهن، سیلیکات و کلسیم را با خود می برند. این مواد دور و اطراف گیاهان یا حیوانات مرده جمع می شوند و آنها را به همان صورت حفظ می کنند. با گذشت زمان، مواد شیمیایی فوق سخت می شوند و یک نسخه تقریبا کاملی از حیوان اصلی به وجود می آید. این نسخه را فسیل می گویند.
بنابراین فسیلها انواع باقیمانده جانورى و گیاهى نظیر جسم حیوانات و استخوان هاى مربوط به آنها، تنه گیاهان قدیمى و ساختمان شان ، کرمهاى نرم، ستاره هاى دریایى و غیره و آثار و مواد به جامانده از آنها نظیر فضولات، مدفوعات، تخم ها و اثر لانه ها، آشیانه ها، رد پاها را شامل می شود و تمام اینها بطور مستقیم توسط موجوداتی که در گذشته مى زیسته اند، به وجود آمده اند.
جانورشناسی و گیاه شناسی اطلاعاتی درباره زندگی موجوداتی می دهند که بدون آشنایی با هر کدام از آنها فسیلها نمی توانند مفهومی داشته باشند و علم دیرینه شناسی نیز شواهد و مدارکی را درباره زندگی اجداد جانوران و گیاهان در اختیار زیست شناسان قرار می دهد. مطالعه فسیل ها اساس و پایه بخشی از علم زمین شناسی اقتصادی است و برای شناسایی سنگ های سوختی مانند زغال سنگها و منشاء نفت و گاز دارای ارزش زیادی هستند.
فسیلها همان شکلی را دارند که شیء اصلی داشته است. اما رنگ، تراکم و رنگ بندی آنها با شیء اصلی خیلی متفاوت است. رنگ یک فسیل به مواد معدنی ای که آن را تشکیل داده اند بستگی دارد. فسیلها معمولاً سنگین تر از شیء اصلی هستند.
سنگواره شناسی یا Taphonomy دانش بررسی فرایند گندیدن جانداران در گذر زمان و چگونگی تبدیل آنها به فسیل است. این دانش که خود زیر شاخهای از دانش دیرینه شناسی است در سال ۱۹۴۰ توسط دانشمند روسی ایوان یفرموو برای مطالعه دقیق تر سنگوارهها معرفی شد. این دانش به بررسی دقیق تر فرایند تشکیل سنگواره می پردازد که مباحثی چون تاثیر موجودات میکروسکوپی بر فرایند گندیدن یا تاثیر شرایط محیطی بر این فرایند، انواع فسیلها، کیفیت فسیلها و غیره را در بر می گیرد.
بیشتر جانوران فسیل نم یشوند. چراکه آنها به سادگی فاسد میشوند و م یپوسند و به صورت فسیل ثبت نم یشوند. دیرینه شناسان تخمین می زنند که تنها درصد ناچیزی از دایناسورها فسیل هایشان پیدا شده یا پیدا خواهد شد. بیشتر اسکلت دایناسورها که در موزه ها نشان داده می شود واقعاً فسیل نیستند. آنها از جنس پشم شیشه سبک وزن هستند یا مشابه صمغ کاج هستند.
فسیل بخش های سخت مانند استخوان ها و دندان ها به صورت زیر تشکیل شده اند:
فسیلها را میتوان به دو نوع تقسیم کرد:
مهمترین کاربرد علمی فسیلها در تعیین سن طبقات زمین میباشد. فسیلها معرف شرایط محیطی جغرافیای دیرینه بوده و در این مورد اطلاعات با ارزشی را در اختیار دانشمندان قرار میدهند. بیشتر فسیلها از کربناتها و یا فسفات های ترکیب شده با مواد آلی تشکیل شدهاند. آنها تحت تأثیرگرما، فشار، ترکیبات سیال اطرافشان و همه دیگر عوامل که خصوصیت سنگ های رسوبی را بعد از اینکه رسوب میکنند تغییر می دهند، قرار دارند. بنابراین فسیلها شاخصهای حساس تغییر حرارت و ابزارهای قدرتمندی برای پیش بینی ذخیره زایشی هیدروکربنها هستند. همه این عنوان ها اطلاعاتی اساسی را در تجزیه و تحلیل حوزههای رسوبی و اکتشاف زغال سنگ، نفت و گاز که باقیمانده های زندگی قدیم هستند، حاصل می کنند.
منبع: مجله پارک
با فروشگاه حیوانات پرشین پت شاپ ، خرید آنلاین لوازم سگ و لوازم گربه را تنها با یک کلیک تجربه کنید.